Psychologia zorientowana na proces
Psychologia zorientowana na proces to nowoczesna metoda psychoterapeutyczna. Stworzona w latach 70-tych przez dr Arnolda Mindella, który przekonuje o konieczności zmiany paradygmatu w psychologii, proponując właśnie myślenie w kategoriach procesu zamiast stanu. Metoda ta czerpie swoje koncepcje ze źródeł filozofii taoistycznej, psychologii analitycznej Carla Gustawa Junga, teorii informacji, teorii ról, podejścia komunikacyjnego i systemowego w terapii oraz odkryć współczesnej fizyki.
Praca z procesem nieustannie się rozwija, jest "drogą, która powstaje gdy idziesz".
Julie Diamond i Lee Spark Jones
W ujęciu psychologii procesu zmiany, jakie chcą się wydarzyć w naszym życiu, a których sygnały niejednokrotnie marginalizujemy nieświadomie prowadzą do różnych kryzysów, problemów relacyjnych, chorób, zaburzeń, symptomów cielesnych. W nurcie psychologii procesu nie pracujemy z problemem, czy kryzysem jako takim, ale właśnie z procesem, który za tym stoi i chce się wydarzyć. Różne doświadczenia stanowią bowiem punkt wyjścia do pracy, w której istotnym jest możliwie pełne i świadome wyrażenie procesu – odkrywanie jego tajemnicy i podążania za nim dokądkolwiek prowadzi. Innymi słowy kryzys jest okazją do przemiany osobistej, której celem jest zaprojektowanie nowej struktury życia, przekształcenie tożsamości, wprowadzenie nowych priorytetów.
Kryzys to okazja do przemiany osobistej i zaprojektowania nowego życia.
